Son Dönemin En İyi Çıkış Yapan Rap/Hip-Hop Albümleri | #2 | "A Tribe Called Quest" - We Got it From Here... Thank You 4 Your Service

Bugün yine çok sevdiğim ve ciddi anlamda efsane bir hip-hop trio’sunu konuşacağız. Bu arada, serinin Part I’inde neler olduğunu okumak isteyen olursa diye şuraya bırakıyorum. Çok heyecanlıyım o yüzden hemen başlayalım:

 A TRIBE CALLED QUEST

Bu satırları okurken grubun varlığından zaten haberdarsanız, bu beni mutlu eder çünkü -eskilerden olduklarından- pek fazla bilenine rastlamadım çevremde.

A Tribe Called Quest; Queens, New York çıkışlı bir East Coast hip-hop grubu. İlk albümlerini 1990’da çıkarmışlar. (Ben o zaman yoktum...) Şarkılarının güzelliğini; anlamlı sözlerine, bir parça funk ve bir parça da jazz ritmi alarak bunları iyi bir prodüksiyonla birleştirmelerine bağlıyorum. Oluşturdukları bu tarz, biraz çıkış yaptıkları dönemin hip-hop’ı koksa da kendilerine has olduklarını da söylemeden geçemeyeceğim.

Üyeleri hakkında dersime iyi çalıştım. Grup, Q-Tip ve Phife Dawg’un arkadaşlıklarından doğmuş. Daha sonra Jarabi White isimli MC ve Ali Shaheed isimli DJ’in katılımlarıyla kurulmuş. Sorabilirsiniz; “Dört kişi oldu, nerde kaldı trio?” Phife Dawg 2016’da diyabet kaynaklı bir komplikasyondan hayatını kaybetmiş.*

Final albümleri We Got it From Here… Thank You 4 Your Service’i Kasım 2016’da yayınladılar. Albümde yoğunlukla, ABD’de son zamanlarda çok alevlenen ırkçılık, ayrımcılık, şiddet gibi toplumsal sorunlardan bahsediliyor. Hatta The Donald isminde bir şarkı bile mevcut. (Aslında, bence çaktırmadan bütün albümü ona adamışlar *:swh) 2017 Grammy’de de efsane bir performans sergilediler.

Albümden favorim olan 5 şarkı hakkında bir iki şey karalamak istiyorum.

We The People….: Bende çok özel bir yeri var bu şarkının. Çünkü ilk dinlediğimde, bunca zamandır bunu dinlemeyi bekliyormuşum gibi bir aydınlanma yaşadım. (Ciddiyim...) Sözlerdeki anlam, ritim geçişleri, duraklamalar, ses tonları… Tek bir olumsuz yargıda bulunan görürsem diss atacakmış gibi konuştuğumun farkındayım ama bugüne kadar duyduğum en hip-hop parça olduğunu düşünüyorum. Sevebileceğinize dair hiçbir garanti veremem, zevkler ve renkler… Ama buraya kadar okuduysanız ilgi alanınıza giriyordur, bu yüzden tavsiye ediyorum.

Whateva Will Be: Bu şarkı, slow olmasa da öncekine göre biraz daha düşük tempoda, zaten sözleri de oldukça manidar. Toplumda siyahilerin yüzleştiği o kaçınılmaz problemleri ve çözümün, önlerine yığılan engellere karşı güçlü durmakta olduğunu sırayla kendi çerçevelerinden anlatıyor grup üyeleri.

Ego: Ağır girişli bir şarkı. Ama başladığı yerde müthiş tatlı bir jazz melodisi mevcut. Sözleri de gerçekten çok güzel. Benim şarkılarında duymaktan en çok hoşlandığım ses Q-Tip, bu şarkıyı da sevmemin sebebi. Ego için, “insanlar senden nefret ettiğinde seni güçlü kılan, bir şeyler yapmanı sağlayan, müzikle yüzleştiren şeydir” gibi ifadeler kullanılıyor.

Dis Generation: Güzel bir melodisi var, oldukça değişik bir parça. Anneannemin yeni nesil hakkındaki düşüncelerinin aksine, grup bu şarkıda yeni nesil rap şarkıcılarına övgülerde bulunuyor. Bu yeni nesilden Joey Bada$$, Earl Sweatshirt, Kendrick Lamar ve J.Cole’un isimleri geçiyor şarkının içinde. Şahsen ben de özellikle Kendrick Lamar’a burdan çok selam söylüyorum.

Solid Wall of Sound: Biraz farklı tınıda bir şarkı. Bu da tıpkı Ego gibi yavaş girişli. Sonra hızlı sözlerle devam ediyor. Busta Rhymes da eşlik ediyor ama sadece o değil, Elton John’dan güzel bir bölümle de sona eriyor.

Eveeet işte böyle... Farklı bir şeyler okumanıza vesile olabildiğimi umuyorum. East Coast rap'inden bahsedip de “Esenlikle kalın” çıkışı yapmam uygun olmayacağı için, bir diğer yazıda görüşmek üzere deyip bırakıyor, Ego’dan beni gülümseten bir bölüm ile aranızdan ayrılıyorum.

”Come up with an idea, and no one seems to get it.

Then every time you mention it, they stare like you're two-headed.”

*: Grup üyelerini araştırırken genius.com’dan yararlandım.

Buse