Bir Ütopya'yı Andıran Film: "Lars and The Real Girl"

Merhaba! Bu yazıda izlerken keyif aldığım, beni çok etkileyen ve hatırladıkça hala gülümsediğim bir filmden söz edeceğim; Lars and The Real Girl.
Filmin konusundan biraz bahsedeceğim ama teknik olarak incelemeler yapmayacağım, yapamam da zaten. Ben sadece film ile ilgili hislerimi ve düşüncelerimi paylaşmak istiyorum.

Başrolde yakışıklı ve karizmatik, genç kızların hayran olduğu Ryan Gosling yer alıyor. İtiraf etmeliyim ki benim de filmi izleme sebebim kendisi olmuştu. Ancak alıştığımız Ryan Gosling'den daha farklı bir fiziksel görünümle karşımıza çıkıyor. Oyunculuğuna yine söylenecek bir laf olamaz diye düşünüyorum. Eğer izlerseniz (ya da izlediyseniz) bana hak vereceksiniz.

Aslında bu filmin bir kış günü izlenmesini öneririm. Küçük bir kasabada, soğuk ve genellikle karlı bir havada geçen film, hem Lars ve ailesi hem de kasaba sakinleri sayesinde içinizi ısıtacaktır. 

Başrolümüz Lars, oldukça içine kapanık ve insanlarla iletişim kurmaktan kaçan bir karakter olarak karşımıza çıkıyor. Abisi ve onun eşi, Lars'ın bu durumuna saygı duymakla birlikte her zaman ailenin bir parçası olması için ona destek olurlar. Lars'ın aşık olduğu kızın, hatta sevgilisinin "plastik bir kadın" olduğunu öğrenmelerine rağmen. Kulağa ne kadar garip geliyor değil mi? Ailesinin açıklamalarıyla durumdan haberdar olan kasaba halkı, Lars'ı zaten çok sevdikleri için onun "ilişkisine" saygı duyarlar ve herkes bu olaya gerçekmiş, olağan bir ilişkiymiş gibi yaklaşır. Plastil şişme bebeğimiz Bianca da herkes tarafından benimsenir. Elbette bunu yadırgayanlar da olur ama çoğunluk Lars ve Bianca ilişkisine sahip çıkar.

Keşke hepimiz bu kadar anlayışlı ve iyi niyetli olsaydık. Reel hayatta böyle bir şeyle karşılaşsak, muhtemelen sadece "yazık gencecik çocuk, deli herhalde" diye fısır fısır dedikodu yapardık. Ütopik bir hikaye olduğu ortada ancak gerçek olsaydı ne güzel olurdu diye düşünmeden edemiyorum. Yani insanların yaklaşımını kastediyorum tabii ki. 

Bağımsız bir yapım olmasıyla da klişelerden uzak ve durağan bir film. Hem bu yüzden hem de konusu itibariyle bazılarına "anlamsız" veya "sıkıcı" gelebilir.  Fakat benim için gülümseyerek izlediğim ve sonrasında güzel kalpli insanlarla dolu bir dünya hayal ettiğim bir film oldu.

Şiddetle değil, şevkatle tavsiye ediyorum. 


Aylin